Main menu:
DO JANG - sala treningowa - regulamin
Przy wejściu i wyjściu z sali należy wykonać ukłon. Należy unikać niepotrzebnych rozmów, a zachowywać koncentrację i skupienie uwagi. Nie powinno się jeść, palić tytoniu i spożywać napojów. Nie należy nosić obuwia. Bez pozwolenia instruktora nie wolno wykonywać jakichkolwiek ćwiczeń. Wszystkie uwagi i zapytania do instruktora należy kierować przed i po treningu.
DOBOK - strój treningowy
Sang-i - Bluza. Powinna być luźna, posiadać rozcięcia przy obu dolnych bokach (7cm), na lewej piersi powinno znajdować się logo I.T.F., z tyłu (na plecach) napis Taekwon-do (po łuku w języku angielskim, w pionie w języku koreańskim). Nawiązując do tradycji posiadacze stopni mistrzowskich mają obszyte czarną lamówką dolne brzegi bluzy, co było charakterystyczne dla arystokracji koreańskiej. Posiadacze stopni od IV Dana wzwyż mają czarne obszycie wzdłuż rękawów. Ha-i - Spodnie. Powinny być luźne, by nie ograniczały ruchów. Powinny sięgać kostek, a na wysokości kolan posiadać napis I.T.F. (skrót od International Taekwon-do Federation). Posiadacze stopni od IV Dana wzwyż posiadają czarne lampasy na bokach spodni. Ti - Pas. Jego szerokość to 5cm, długość powinna być taka by po przewiązaniu zwisające końcówki mierzyły od 40 do 60cm. Pas powinien posiadać 9 szwów wzdłuż swojej długości. Grubość belki wynosi 5mm i powinna być umieszczona w odległości 5cm od końcówki pasa. Na pasach czarnych stopnie zapisywane są cyframi rzymskimi w kolorze złotym. W Taekwon-do wyróżnia się 6 kolorów pasów.
Od 01.07.1985 r., w Taekwon-do pas przewiązuje się tylko raz co symbolizuje:
"O Do Il Kwan" - zdążaj do jednego obranego celu.
"Il Pen Dan Sim" - bądź wierny swojemu nauczycielowi życia.
"Il Kyok Pil Sung" - zwyciężaj jednym ciosem.
SEKRETY TRENINGU TAEKWON-DO
Każdy ruch ma swój cel, sposób wykonania i metodykę nauczania, które należy znać i zawsze o nich pamiętać. Odległość oraz kąty uderzeń i bloków powinny być tak dobrane, aby zapewniały jak największą skuteczność. Ruch rozpoczynamy ruchem wstecznym tzn. technikę wykonujemy z ruchu (zamachu, rozpędu) wstecznego. Rozpoczętego ruchu nie zatrzymujemy w jakiejkolwiek fazie, kontynuujemy wykonanie od początku do końca. Każdy ruch wymaga jednego wydechu z wyjątkiem ruchów połączonych. Wydech powinien być jak najkrótszy i rozpoczynać się zdolnej części brzucha. Podczas przygotowania do wykonania ruchu, ramiona i nogi powinny być odpowiednio ugięte oraz rozluźnione. Fala. Wykonanie ciosu czy bloku z gwałtownym obniżeniem środka ciężkości dodaje ruchowi siły. Wydech, ruch nóg i rąk muszą być zakończone w tym samym ułamku sekundy. W wykonanie każdej techniki powinniśmy zaangażować całe ciało. Ruch rozpoczynają duże ale wolniejsze grupy mięśniowe, kończą mięśnie małe lecz szybkie. W ruch należy angażować mięśnie brzucha i obręczy barkowej.
TEORIA MOCY
Siła reakcji - Bangdong Ryok
Szybkość - Sok-Do
Koncentracja - Jip Joong
Równowaga - Kyun Hyung
Kontrola Oddechu - Ho Hup
Masa - Zilyang
Teoria siły (mocy) Taekwon-do podpowiada nam jak efektywnie, w oparciu o aktualne możliwości energetyczne, własności motoryczne i budowę somatyczną uzyskać maksymalną siłę wykonywanego ruchu (techniki): bloku, uderzenia lub kopnięcia. Oczywiście systematyczny trening powoduje wzrost siły naszych technik, a tym samym ich skuteczności poprzez zastosowanie praktyczne teorii siły oraz wzrost poziomu siły i szybkości ogólnej każdego ćwiczącego.
Siła reakcji Szybkość Koncentracja Równowaga Kontrola oddechu Masa
Zjawisko oparte na działaniu III zasady Newtona. Siła technik płynie z mocy skoncentrowanej na powierzchni kończyny użytej w danej technice. Im większa siła zostanie włożona w uderzenie, tym większa będzie siła reakcji działająca na uderzającą kończynę w chwili trafienia w cel. Oczywiste staje się tzw. utwardzanie powierzchni uderzających lub blokujących. Płynne odciążenia i dociążenia ciała, regulowane naciskiem stóp na podłoże określa się mianem "fali". Jeżeli przeciwnik rusza na ciebie z dużą szybkością, to przy ciosie siła, z jaką uderzysz, będzie sumą jego ataku i twojego ciosu.
Zdolność do wykonywania ruchów w jak najmniejszych dla danych warunków przedziałach czasu. Szybkość ruchów zależy od: - czynników zewnętrznych (warunków otoczenia); - wrodzonych predyspozycji (szybkość procesów nerwowych); - stanu wytrenowania, czyli stopnia doskonałości techniki, siły mięśni, elastyczności mięśni i ruchomości stawów, oraz wytrzymałości; - stanu psychicznego (pewności siebie) W wykonaniu ruchu z jak największą szybkością, szczególnie istotna jest umiejętność unikania zbędnych napięć mięśni. Wpływ szybkości ruchu na jego siłę: Siła (energia kinetyczna) techniki zależy od użytej w niej masy części ciała oraz jej prędkości - równa jest iloczynowi połowy masy i kwadratu szybkości jej ruchu. Najistotniejszą składową siły ruchu jest więc szybkość jego wykonania. Pięciokrotny wzrost masy spowoduje pięciokrotny zysk energii; pięciokrotny wzrost szybkości spowoduje 25-cio krotny zysk energii.
Jej fizyczna istota polega na skupieniu możliwie dużej siły na jak najmniejszej powierzchni. Koncentracja siły powinna być momentalna (jak największa siła w jak najkrótszym czasie). Prócz fizycznej koncentracji działania mięśni ciała, obejmuje koncentrację umysłu: odpowiednie nastawienie i mobilizację.
Zachowanie równowagi jest warunkiem osiągnięcia maksymalnej skuteczności wykonywanych technik. Wykonanie kilku technik z pełną siła i szybkością, jedna po drugiej w ciągłej serii, nie będzie możliwe, jeżeli w chociaż jednej z nich równowaga ulegnie zachwianiu. Równowaga może być dynamiczna podczas przemieszczeń, zwrotów, uników i wyskoków oraz statyczna podczas pozostawania w miejscu. Otrzymywanie i odzyskiwanie równowagi wydatnie wspomaga odpowiednie wykorzystanie sprężynowania kolan.
Racjonalne wykorzystywanie zasobów energii wiąże się z prawidłowym oddychaniem. Wydech należy wykonywać w końcowej fazie techniki. Wydech i towarzyszące mu napięcie mięśni, zabezpiecza przed urazami w obrębie klatki piersiowej i brzucha. Formą kontrolowania oddechu jest okrzyk, bardziej mobilizujący wydzielanie adrenaliny, pobudzając siłę i odporność na ból.
Z drugiej zasady dynamiki Newtona wynika, że siła to iloraz masy i przyspieszenia. W praktyce oznacza to, że aby zwiększyć siłę, należy zwiększyć masę ciała lub prędkość techniki. Obie te metody mają ograniczenia. W Taekwon-do mamy do czynienia z masą, na którą bezpośrednio działa wykonywany ruch bloku, kopnięcia, czy też uderzenia, oraz masą własnego ciała. Aby wykorzystać ciężar ciała, należy je wprowadzić w ruch: obniżenie pozycji wzmaga na moment maksymalny ciężar.
